Echinocactus subporrectus Lemaire, Cact. Aliq. Nov. 25 (1838).


Subconico—globosus, vertice obsoletè impressus, glaucescenti—viridis, tuberculatus, à basi admodùm prolifer.

   Tuberculi sicut mammeati, conferti, spiraliter in costas dispositi, erecti et sursùm tendentes, transversim profundè plicati; suprà sulcati; sinus acuti, profundè repandi; areolæ rotundæ lanâ fuscà, mox deciduâ, munitæ; aculei octo vel decem planè radiantes, quinque aut sex lineas longi, subæquales, in tuberculum adpressi, applanati, ad basim obsoletè subulati, ex eâ usque ad dimidium, latus acutum primò præbenies, et deindè, sese subitò in spiram convolventibus, planum; infimus eorum brevior; centrales quatuor, quorum tres aut duo, uno aliquandò deficienti, verticaliter erecti, subpollicares; quartus medius, ferè bipollicaris, incurvus, longè porrectus; omnes annulato—striati, griseo—albidi, et, quandò juniores, griseo—flavicantes.
   Affinis Ech. porrecto, sed prorsùs diversus; cum eo differt præcipuè aculeorum formâ, numero et colore, centrali majore deplanato, staturâ minore, tuberculis gracilioribus, etc. Flores ignoti. E Mexic. imp. advectus à D. Desch.